۲۴۷۳

العُجبُ

الكتاب :

أ فَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنا فَإنَّ اللّه َ يُضِلُّ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ فَلا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَراتٍ إنَّ اللّه َ عَلِيمٌ بِما يَصْنَعُونَ».^۱

الحديث :

۱۱۹۲۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ مِن كِتابِهِ لِلأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ ـ ) : إيّاكَ و الإعجابَ بِنَفسِكَ، و الثِّقَةَ بِما يُعجِبُكَ مِنها، و حُبَّ الإطراءِ؛ فإنَّ ذلِكَ مِن أوثَقِ فُرَصِ الشَّيطانِ في نَفسِه، لِيَمحَقَ ما يَكونُ مِن إحسانِ المُحسِنينَ.^۲

۱۱۹۲۲.عنه عليه السلام :لا وَحدَةَ أوحَشُ مِنَ العُجبِ.^۳

۱۱۹۲۳.عنه عليه السلام :أوحَشُ الوَحشَةِ العُجبُ.^۴

۱۱۹۲۴.عنه عليه السلام :العُجبُ آفَةُ الشَّرَفِ.^۵

۱۱۹۲۵.عنه عليه السلام :العُجبُ يُظهِرُ النَّقيصَةَ.^۶

۲۴۷۳

خودپسندى

قرآن:

«آيا كسى كه كردار بدش در نظرش آراسته شد و آن را نيكو ديد [همانند كسى است كه چنين نيست]؟ پس، خدا هركه را خواهد، گمراه سازد و هر كه را خواهد، راهنمايى كند. بنا بر اين، نبايد كه جان تو به خاطر آنها دچار اندوه شود، خدا به كارهايى كه مى كنند آگاه است».

حديث:

۱۱۹۲۱.امام على عليه السلام ( ـ در فرمان استاندارى مصر به مالك اشترـ ) نوشت : زنهار از خود پسندى و [زنهار] از تكيه كردن به آنچه كه تو را به خودپسندى مى كشاند و [زنهار از ]شيفتگى به مدح و ستايش؛ زيرا اينها از مناسبترين فرصتهاى شيطان است تا نيكى نيكو كاران را بر باد دهد.

۱۱۹۲۲.امام على عليه السلام :هيچ تنهايى اى وحشت انگيزتر از خودپسندى نيست.

۱۱۹۲۳.امام على عليه السلام :وحشتناكترين تنهايى، خودپسندى است.

۱۱۹۲۴.امام على عليه السلام :خودپسندى، آفت بزرگى (شرف) است.

۱۱۹۲۵.امام على عليه السلام :خودپسندى، كمبود را آشكار مى سازد.

1.فاطر : ۸.

2.. نهج البلاغة: الكتاب ۵۳.

3.نهج البلاغة : الحكمة ۱۱۳.

4.نهج البلاغة : الحكمة ۳۸.

5.. غرر الحكم : ۹۴۰.

6.غرر الحكم : ۹۵۴.